Ο ένας είναι υπουργός και δηλώνει
δημόσια ότι θα έπρεπε να είχε χώσει έναν δημοσιογράφο τρία μέτρα κάτω
από την γη.
Ο άλλος είναι βουλευτής και λέει ότι ο κόσμος (;) ζητάει να
στηθούν κρεμάλες στην πλατεία Συντάγματος. Αυτοί μας κυβερνούν.
Οι
Κοτζαμάνηδες της αριστεράς βρίσκονται στην εξουσία.
Κάθε μέρα και μια απειλή. Μία επίδειξη
που θυμίζει ψευτοπαλληκαράδες περασμένων δεκαετιών. Σαν να έχουν βγει τα
προϊόντα της πολιτικής υποκουλτούρας στην αγορά και να πουλάνε μαγκιά
και αλητεία.
Βουλευτής του ελληνικού Κοινοβουλίου
μίλησε για κρεμάλες και δεν κουνήθηκε ούτε το φρύδι των θεσμικών μας
αρχόντων. Τι να λέμε τώρα; Ίσως εκείνη την ώρα ο κ. Παυλόπουλος να ήταν
απασχολημένος με το
Αυτός είναι ο πολιτικός λόγος στην
Ελλάδα; Αυτός είναι! Και ας μας πει κάποιος σε ποιο σημείο ακριβώς
διαφέρει αυτός ο λόγος από εκείνον της Χρυσής Αυγής. Αν ένας βουλευτής
του Μιχαλολιάκου έλεγε ότι θα έχωνε έναν δημοσιογράφο τρία μέτρα κάτω
από την γη, θα είχαν ήδη ξεσηκωθεί κι οι πέτρες. Θα είχε βγει η ΕΣΗΕΑ
με ανακοίνωση και δικαίως θα είχε ζητήσει την παρέμβαση της ηγεσίας του
πολιτικού κόσμου για να σταματήσουν αυτά τα φασιστικά φαινόμενα.
Περί αυτού πρόκειται! Είναι συμπεριφορές
φασιστικές. Από ποιους; Από εκείνους που μέχρι σήμερα εμφανίζονται ως
υπερασπιστές του λαού και της Δημοκρατίας. Να τους χαίρεστε σύντροφοι!
Αλλά αυτά δεν προέκυψαν στα ξαφνικά ένα
πρωί. Προηγήθηκαν τα γιαουρτώματα των πολιτικών τους αντιπάλων και το
«κίνημα» των αγανακτισμένων στις πλατείες. Τα «τρία μέτρα κάτω από το
χώμα» και οι «κρεμάλες της πλατείας Συντάγματος» είναι η φυσική συνέχεια
εκείνων των ενεργειών.
Πρόκειται για μία ολόκληρη αισθητική.
Είναι η αισθητική του Καρανίκα. Όταν το κύριο προσόν του κυρίου
συμβούλου ήταν η παρουσία του στα γεγονότα του 2008, τότε δεν μιλάμε για
ατυχείς δηλώσεις και συμπεριφορές.
Αλλά για μία πολιτική πρακτική που
επιβραβεύεται από τον ίδιο τον κ. Τσίπρα.
Θανάσης Μαυρίδης-liberal.gr
